ಕಥೆಯೊಂದು ವ್ಯಥೆಯಾಗಿ...

ಅಂದು ಭಾನುವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ಆರ್ಕುಟಿನಲ್ಲಿ ಅವರಿವರ ಸ್ಕ್ರಾಪ್ ನೋಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಟೈಮ್ ಸ್ಕ್ರಾಪು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೊರಗಡೆ ಎನೋ ಗಡು-ಗುಡು ಸದ್ದಾಯಿತು ಅಪಾರ್ಟ್‍ಮೆಂಟೇ ಅಲ್ಲಾಡುವಷ್ಟು. ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ಟೊರ್ನಾಡೊ ಎನಾದ್ರೂ ಬಂತೇನೋ ಅಂದು ಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಸದ್ದು ಬಂದು ನನ್ನ ಮನೆ ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ನಿಂತಂತೆ. ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದೆ.

ಎಳೆಂಟು ಜನರ ಗುಂಪು. ನಮ್ಮೂರಿನ ಇಂಡಿಯನ್ ಕಮ್ಯೂನಿಟಿಯ ಮಹಿಳಾಮಣಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಕೈ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಕೈನಲ್ಲೇನೋ ಇದೆ. ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ.. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಇಲ್ಲಿ...? ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗುಂಪಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿಬ್ಬರು ಬ್ಲಾಗು...ಮೈಕ್ರೊ ಕತೆ...ಅಂತ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೇಳಿಸಿತು.. ಓಹ್.. ಈಗ ಅರ್ಥವಾಯಿತು..ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕತೆ, ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಸ್ವಲ್ಪ ಫೇಮಸ್(?) ಆಗಿದ್ನಲ್ಲ.... ಬಹುಶಃ ಇವರೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು. ಅಭಿನಂದಿಸಲು ಹಾರ ತುರಾಯಿ (ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಇಟ್ಕೊಂಡಿರೊ ಕೈನಲ್ಲಿ) ತಂದಿರಬಹುದೆಂದು ಊಹಿಸಿ...ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ಒಳಗೆ ಎಂದು ಕರೆದೆ. ಬಂದರು ಒಳಗೆ. ಆದರೆ ಕೂರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸುತ್ತುವರೆದು ನಿಂತು.."ಎನೋ.. ದೊಡ್ಡ ರೈಟರಾ ನೀನು..? ಕಥೆ ಬರಿತಿಯಾ...? ಮಾನ ಹರಾಜು ಮಾಡಲು ನಮ್ಮ ಕಥೆನೆ ಬರಿಬೇಕಾ..?" ಅಂದಾಗ ನನ್ನ ಹಣೆ ಸಣ್ಣಗೆ ಬೆವರ ತೊಡಗಿತು. "ಮಾನ ಹರಾಜಾ..? ನಾನ...." ಅಂತ ತೊದಲುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ..ಇನ್ನೊಬ್ಬರು...ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ಆ "ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋದ ಮೇಲೆ..." ಕಥೆಯನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳು ಅಂದಾಗ ನನಗರ್ಥವಾಗಿತ್ತು ಇವರೆಲ್ಲಾ ಆ ಕಥೆ ಓದಿ ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಕಳ್ಳನ ಹಾಗೆ ಹೆಗಲು ಮುಟ್ಕೊಂಡಿರೋವ್ರು ಅಂತ. ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡು... "ಅದು ನಿಮ್ಮ ಕಥೆ ಅಲ್ಲ. ಬಾಗಿನಲ್ಲಿ ಎನನ್ನೂ ಬರೆಯೊ ಹಕ್ಕಿದೆ...." ಎಂದೆನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಯಾರೋ ಜುಟ್ಟು ಹಿಡಿದು.. ತಲೆ ಮೇಲೆ ಸೌಟಲ್ಲಿ ಟಣ್ ಅಂತ ಹೊಡೆದದ್ದಷ್ಟೇ ನೆನಪು. ಆಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಕತ್ತಲೆ ಕವಿದಂತಾಗಿ ಸುತ್ತಲೂ ಕತ್ತಲೆ.

ಎದ್ದು ಕುಳಿತೆ. ಸುತ್ತಲೂ ಕತ್ತಲೆ... ತಲೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದೆ. ಟಣ್ ಆದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಎನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸದ್ಯ...ಇದು ಬರೀ ಕನಸೆಂದುಕೊಂಡು ಎದ್ದು ಟೈಮ್ ನೋಡಿದೆ. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಐದೂವರೆ.!! ಅಸಲಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಸುರುವಾದದ್ದೇ ಇಲ್ಲಿಂದ.

ಈಗೀಗ, "ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಬಿದ್ದ ಕನಸು ನಿಜ ಆಗುತ್ತಾ...?" ಅನ್ನೋ ಯೋಚನೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ... ’ಟಣ್’ ಆದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದೊಂದು ನೋವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.


=======================================

ದಿನಾಂಕ 30 ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ 2008 ರಂದು ಸಂಜೆ 5:38ರ ಗೋಧೋಳಿಯ ಶುಭ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಮೇಲಿನ ಕನಸು ನನಸಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಲು ವಿಷಾದಿಸುತ್ತೆನೆ.